Մայրենի

Մանուկն ու ջուրը Հովհաննես Թումանյան Ամպոտ սարեն ուրախ ձենովՋուր է գալիս, անցնում շենով։ Մի թուխ մանուկ դուրս է վազել,Ձեռքն ու երես պաղ լվացել,Լվացել է ձեռքն ու երես,Ու դարձել է՝ խոսել էսպես. — Դու ո՞ր սարեն կուգաս, ջրի՛կ,Իմ պաղ ջրիկ ու անուշիկ։— Ես էն սարեն կուգամ մթին,Որ հին ու նոր ձյունն է գլխին։ — Դու ո՞ր […]